۵/۰۲/۱۳۹۲


و سوسه های یک پرواز !؟
شاید
چکیده ی یک رویا!؟
نه
احساس یک درد کهنه است .
همه خلاصه این عصرِ رها شده است .
پیش نویسی برای یک فاجعه شد ،
که مانده در گلوی خشک این کویر...آه ،
یک شاخه از همه یک جنگل ،
یک چند قطره اشگ ِ رها شده ،
کنار چند گلبرگ رها شده ،
به ژرفای تاریخ یک ملت است .
همین چند خط شکسته
روی یک سنگ شکسته
که ....رها شده


هیچ نظری موجود نیست: