اسیرم
در گذر بودن
که زمان
در زنجیرِ ثانیه هایش حبس می کشد.
هوایی پاک
خالی از دوست داشتن
شهری ویران
با
مُردگانی متحرک
کور
برای دیده نشدند
گر
که شنیده نشوند
و من ایستاده ام
هنوز
چون باور
منتظر
شاید
سایه ای که خورشید را دنبال می کند