۵/۰۹/۱۳۹۲

به اندازه آبی آسمانها
دلیلم هستی
صبر می کنم
تمامی طولِ ریل ها را
همراه
ثانیه هایی که آمدنت را
بی تابی می کشند
و گذشتِ زمانی که نبودنت را
مرثیه می خواند
شاید
قطار بعدی
فاصله ها را
کوتاه کند

هیچ نظری موجود نیست: