دوستِ من
۵/۰۹/۱۳۹۲
پویندی دلیل بی منطقی شد
وقتی غروبش را در آغوش می کشید
شبی را که تا انتهای بیداری تنفس کرد
و جز مرگ ، جوابی نیافت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر