خون
خوراکی
که بر حلقش ریختند
مردمانی کور
بهشتشان
تصویر ماه
و
جهالت
سرود اذان خواند
" مرگ بر،
زنده باد"
ریشه هایی که می دویدند
به عمق حماقت
و
باغبانی که شخم می زد
دروغ را
ستم،
میوه داد
درختی که زمستان
سبز کرد