دوستِ من
۴/۱۰/۱۳۹۰
خودم
جسدم
بر دوشِ خودم
به خاك رفت
ختمم
سنخرانش شدم
خود گريستم
و
عزايم
نگه مي دارم
به طول عمرم
اين سنتِ خانه من است
به ارث مانده
از پدرانم
سوغاتي فرنگ بود
به قدمت اسب تروا
مادر ،دخترش را
خود
مي شويد،كفن بر تنش مي كند
اين رسم ماست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر