۱۱/۱۰/۱۳۹۰


از تیز ترین لبه
در بلندترین نقطه
از مرتفع ترین دیوارها
آغاز می خواند
فاصله هایی که محو می شد در امتداد قدم هایش
مسیری
که شب در تبش سوخت
با فریاد های بادی که در قفسِ چاله ای می شکست سکوت را
پیچا پیچِ دره ای سبز
پیوستن را جشن می گرفت
هلهله ای که می سوزاند در آتشگاه افق
شبی را

هیچ نظری موجود نیست: