به آسمان نزدیک شده ایم
به ابر هایی تیره
آبی چون سراب
پهنه دشتی از مُردِگان
جنگلهای خالی از درخت
درختانِ پیرِ بید زده
لانه هایی خشک ، ازپرنده
تخم های شگسته
باغهای سوخته ، مزارعه آهن
جسدهای دفن نشده
کودکانی که مُرده اند کودکی شان را
ضجه مادران
بوی سوختن
شعله های جنگ
انفجار
مرگ آدمهای حقیقی
جای پای انسان است!؟
به پناهگاه بروید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر