بیرون نیامد.
حتی لحظه ای ، بیرون نکشید
حکم کرد
سرِ سبزِ زبانِ سرخی را بر دار برد
فریادِ
مستی را به تعزیر داد
آبروی
انگشتِ سرخیِ را بر باد
همچنان
ملتی ، انگشت به كون
چطور!؟
دارو ندارش را،به یک غفلت بر آب داد