بی منت

از عشق گویی

بی وفایی می کنی
با یار نشینی

دل دگر سوی می کنی

سافیا نیامده ساز جدایی می زنی
جامی نریختی

میکده خاموش می کنی


خرقه درویشی بر تن کردی

خدایی می کنی
فراموشش کردی

بنده اش شکر می کنی


زین اسب بر خر کردی

اسب تازی می کنی
لباس عالمی بر تن و فخرش به آدم می کنی


قربان تو ای سرو که بی منت سایه می کنی
سایه ارزانی به هر آن کس که خواست

می کنی