دوستِ من
۶/۲۷/۱۳۹۰
بغضی نبود
اما ،ترکید
اشکی نبود
اما ،ریخت
فریادی ، که تو را
خواند
گوشه ای از تنهاییم
غروبی از روزهای ابری
پرده ها کنار رفتند
و نسیمی
زمزمه ای آورد.
آرام ، بی صدا
تورا
کنار گوشم
شاید ، می بایست
می خندیدم
اما ، نشد
گریستم
تورا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر